دایره قاوال
آموزش دایره در کرج
آموزش دایره در کرج در آموزشگاه موسیقی ملودی. در ادامه توضیحاتی در مورد ساز شناسی ارائه می شود.
آموزش دایره و ساز شناسی دایره
آموزش دایره و ساز شناسی دایره
در صورتی که با تلفن همراه وارد شدید، جهت اجرای فایل صوتی بر روی listen in browser بر روی ابزار صوتی در پایین اشاره نمایید
کلاس دایره و ساز شناسی
دایره سازی است از جنس چوب که بر روی آن پوست می کشند و آن را در اندازه های مختلف می سازند.
نوع بزرگ آن را دف می نامند. دایره را نوازنده در دست گرفته نشسته یا ایستاده می نوازد.
از این ساز در مراسم مختلف گاه به تنهایی و گاه به همراه ارکستر استفاده می شود.
این ساز در حلقه ای چوبی به عرض 5 تا 7 سانتی متر و از دایره ای به قطر 25 تا 40 سانتی متر تشکیل شده
که بر یکی از سطح های جنبی دایره ای شکل آن پوست کشیده می شود و در جدار داخلی آن حدود چهل حلقه فلزی کوچک به فواصل مساوی آویزان می کنند.
آموزش دایره کرج
شیوه نواختن دایره
در یکی از نقاط جدار چوبی سوراخی وجود دارد که نوازنده انگشت شست را در آن داخل می کند و ساز را به این وسیله نگه می دارد و با بقیه انگشتان دو دست بر پوست می کوبد.
در همین حال ساز را کمی حرکت می دهد تا حلقه های کوچک داخلی همراه با صدای کوبیدن انگشتان صوتی زنگ وار پدید آورند.
این ساز بیشتر شهری است تا روستایی. کلمه دایره در موسیقی قدیم کشورهای اسلامی به یک نوع درآمد اطلاق می شده است.
کلمه نوبت نیز تقریبا همان است که ما امروزه دستگاه می نامیم و هر نوبت در حقیقت دارای 4 قسمت بوده است.
از بخش بلاگ آموزشگاه موسیقی ملودی نیز دیدن نمایید
واژه دایره
دایره از واژه دار به معنی حلقه چوبین الک و غربال را دار می گویند. به عربی دایره را طاره گویند و گاهی آن را به شکل طار نیز به کار می برند.
دایره زن را نیز به عربی طاریه می گویند…”—دایره المعارف موسیقی کهن ایران/مهران پورمند—
آموزش دایره کرج
دایره سازی کوبه ای
“دایره سازی است از خانواده آلات موسیقی کوبه ای که به آن دف هم می گویند. کهنترین نقشی که از این ساز در دست است نقشی است که از خرابه های کشور باستانی آشور به دست آمده است….
تردیدی نیست که تسمیه این ساز به دایره به خاطر مدور بودن دوره یا قاب یا چنبر آن است. در تلفظ عامیانه داریه گفته می شود. اهالی افغانستان به آن دوریه و در پاره ای از جمهوری های شوروی سابق مانند ازبکستان به آن دویره می گویند.
ساختمان این ساز از سه قسمت تشکیل می شود:
1- قاب یا دوره یا چنبر(جنس آن از نی یا چوب یا فلز است)
2- پوست(معمولا از پوست بز یا گوسفند یا پوست آهو استفاده می شود)
3- حلقه ها یا پولک ها یا زنگوله ها(بر جدار داخلی دایره نصب می گردد).
اعراب به این آلات جرنگی جلاجل می گویند. در ادبیات فارسی به جای واژه دایره کلمه دف به کار رفته است…
لازم به گفتن است که در دایره بیشتر پولک یا زنگوله های کوچکی به جدار داخلی دوره یا چنبر نصب می گردد.
از اساتید آموزشگاه موسیقی ملودی بیشتر بدانید
فرهنگ ها درباره دایره
اطلس سازهای ملی شوروی دایره ای را که بر جدار داخلی قاب یا دوره اش حلقه هایی نصب گشته است دف و آن سازی را که بر جدار داخلی دوره اش پولک و زنگوله نصب گردیده است دایره نامیده است…
در مجالس خاصی که اهالی بلوچستان برای راندن ارواح خبیثه دارند این ساز با نام دف همراه با سازهای دیگر نواخته می شود”—فرهنگ سازها/حسینعلی ملاح—
آموزش دایره کرج
آموزش دایره و آموزش دف در کرج زیر نظر خانم هانیه گل محمدی
“دایره سازی است از آلات ضربی دف داریه. در موسیسقی قدیم کشورهای اسلامی به یک نوع درآمد مخصوص که از طرف خواننده میشد اطلاق می گردید/فرهنگ معین-
بنا به روایت اولیا چلبی این ساز اول بار در جشن عروسی حضرت سلیمان نبی با بلقیس بکار رفته است. دایره یا دف هم اکنون در سراسر ایران بویژه در آذربایجان رواج کامل دارد.
تفاوت میان دایره و دف
برخی میان دایره و دف تفاوت هایی قائل شده اند از جمله رئوف یکتابیک در دایره المعارف لاوینیاک نوشته—
در قدیم در ایران تفاوتی بین دف و دایره قائل بوده اند به این معنی که این دو ساز هر دو به هم شبیه بودند با این تفاوت که در داخل دف زنگ هایی به صورت سنج های کوچک قرار می دادند در حالی که دایره دارای حلقه هایی بود که هنگام نواختن در صدای آن تاثیر داشت—
از سایت pinterest آموزشگاه موسیقی ملودی در کرج نیز دیدن نمایید
دایره در گذشته
—دایره را در قدیم چمبر نیز می نامیدند و در زبان پهلوی نیز کمبر می گفتند و کلمه دف ظاهرا عبری است و به معنی کوبیدن می باشد—مهدی فروغی/مداومت در اصول موسیقی ایران
—در شهرستان بیرجند نوعی دایره به نام هشت بخش نیز گهگاهی توسط نوازندگان محلی مورد استفاده قرار می گیرد که از هشت تا سیزده قطعه چوب که شکل چند ضلعی منظم را درست می کند ساخته شده است.
اجناس استفاده شده
طول هر یک از اضلاع هشت ضلعی بین 15 تا 20 سانتی متر است که یک طرف آن را با پوست آهو بره می پوشند.
روی قسمت داخلی دیواره ساز پولک های فلزی(جرس) آویزان می کنند—ایرج برخوردار/مجله موسیقی 135 فروردین 1351 مقاله پژوهش در موسیقی محلی کردستان—” به نقل از کتاب فرهنگ موسیقی ایران/بهروز وجدانی
با اشاره بر روی لینک زیر به منوی ساز شناسی بازگردید
آموزشگاه موسیقی در گوهردشت کرج
با ما از طریق لینک زیر در تماس باشید
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.