چهار مضراب 

چهار مضراب اصطلاحی در موسیقی ملی ایران است که احتمالا از چهار سیم تار گرفته شده است.

 همچنان که از نام چهارمضراب پیداست از سازهای مضرابی و زهی پدید آمده و در ابتدای قطعات و دستگاه هایی مانند چهارگاه- همایون- راست پنجگاه و نوا می آید و به منزله شروع و مقدمه اجرای آهنگ و گاه آواز است.

موسیقی آن نشاط آور بوده، شنونده و خواننده را آماده می کند تا به اجرای برنامه آوازی خود بپردازد. چهار مضراب در ابتدا در موسیقی ملی ایران وجود نداشته و اگر هم بوده است از چند و چون آن اطلاعاتی در دسترس نیست.

نمونه فایل صوتی – چهارمضراب شور – اثر استاد جلیل شهناز

در صورتی که با تلفن همراه وارد شدید، جهت اجرای فایل صوتی بر روی listen in browser بر روی ابزار صوتی در پایین اشاره نمایید

چهار مضراب نوازی فراهانی

چنین به نظر می رسد که خانواده هنرمند آقا علی اکبر فراهانی که خود و فرزندانش از اساتید برجسته تار بوده اند به هنگام اجرای برنامه نوازندگی از این روش استفاده می کرده و به شاگردان خود نیز چهارمضراب نوازی را آموخته اند…در بعضی اجراهای موسیقی در دستگاه های معین در میانه نوازندگی قطعات ضربی کوچکی جای می گیرد تا از یکنواختی و خستگی طول برنامه کاسته شود. این قطعات را هم چهارمضراب می گویند. این چهارمضراب ها در دستگاه های مختلف مانند شور و …اجرا می گردد”—دایره المعارف موسیقی کهن ایران/مهران پورمند—

از بخش ساز شناسی تار از طریق لینک زیر دیدن نمایید

ساز شناسی تار

نواختن چهارمضراب

“…قطعه ای است که برای نوازندگی ساز ساخته می شود و نوازنده اکثرا به تنهایی آن را می نوازد و غالبا برای ایجاد تنوع و احتراز از یکنواختی اجرای آوازها و برای نشان دادن مهارت نوازنده ساخته می شود. نوازندگان قدیم گاه چهارمضراب را در ابتدای اجرا قبل از درآمد دستگاه می نواخته اند…در بین اجرای گوشه ها مانند قبل از عشاق یا بیات راجع نیز از چهارمضراب کوتاهی برای تنوع استفاده می کردند.–ساسان سپنتا/چشم انداز موسیقی ایران”—فرهنگ موسیقی ایرانی/بهروز وجدانی

اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ملودی

آموزشگاه موسیقی در گوهردشت کرج

درباره ما

آموزش سنتور در کرج و گوهردشت